Wednesday, September 24, 2014

ေမွာ္ဆရာမီးအိမ္

မူးၿပီးရမ္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ျဖစ္
ရန္သူျဖစ္ျဖစ္
ငယ္ငယ္တုန္းက ထိုးမိတဲ့ ေဆးမွင္ေၾကာင္လို
ေရွာင္ရခက္တယ္။
လူေတြ
နတ္လို သစ္ပင္မွာေနလို႔မရ
အမိုးအကာလိုတယ္။
ေၾကြလက္စ ဗာဒံပင္ေအာက္က ဘ၀မ်ား
ပါရမီလိုတယ္။
တစ္ေန႔လံုး
ေဆးေရာင္စံု ေက်ာက္တံုးေတြ
ၿပိဳက်
လူေတြ
လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ ငါးပါးသီလ
ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔။
တစ္မိုးေအာက္တည္းေပမယ့္
မိုးေရခ်ိန္လက္မ အနိမ့္အျမင့္
မညီဘူး။
ျပဳဖူးသမွ် ကုသိုလ္တရားလည္း
က်မ္းစာအုပ္ထဲကအေၾကာင္း မျပန္ၾကားဘူး။
၀င္ေလထြက္ေလမသိတဲ့
ေခြးေလးေၾကာင္ေလးစိတ္ကူး
ရူးလို႔ရဆဲ။         ။

ခုိင္ၿမဲေက်ာ္စြာ

No comments:

Post a Comment